Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dat enim intervalla et relaxat. Duo Reges: constructio interrete. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Si quae forte-possumus. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.

Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.
Sed quod proximum fuit non vidit.
Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.

Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Sint modo partes vitae beatae. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Graece donan, Latine voluptatem vocant. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse;

Bork

Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut
mala, quae sint paria necesse est.

Nihil opus est exemplis hoc facere longius.
At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset.
Itaque [redacted] in primis ingenuus et gravis, dignus illa familiaritate Scipionis et Laelii, Panaetius, cum ad Q.
Utilitatis causa amicitia est quaesita.

Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus.

Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Utram tandem linguam nescio? Quod cum dixissent, ille contra. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Ita prorsus, inquam; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? De quibus cupio scire quid sentias.

Bork: Sed haec omittamus;
Quid iudicant sensus?: Cave putes quicquam esse verius.